چرا به اره فارسی بر میگن فارسی بر؟
در نجاری، به نوعی اتصال که دو قطعه چوب با زاویه‌های دقیق – معمولاً ۴۵ درجه – به هم متصل می‌شوند،
«اتصال فارسی» گفته می‌شد. این اتصال باعث می‌شد دو قطعه چوب در گوشه‌ها به صورتی زیبا و دقیق به هم برسند و در ظاهر درزی دیده نشود.
معنای «فارسی» در اصلاح فارسی بر
این واژه در این عبارت ارتباطی با زبان یا قومیت ندارد. در ادبیات نجاری قدیمی، هر برش زاویه‌دار و دقیق
که برای ایجاد یک اتصال تمیز و بدون درز انجام می‌شد، «برش فارسی» نام داشت.
نجارها می‌گفتند: «چوب رو فارسی کن» یعنی لبه‌ها را با زاویه دقیق ببُر تا دو قطعه هنگام اتصال درست در هم قفل شوند.
نقش ابزار در این نام‌گذاری
وقتی اره‌ای ساخته شد که می‌توانست این نوع برش زاویه‌دار دقیق را سریع و تمیز انجام دهد،
آن را به‌اختصار اره فارسی‌بُر نامیدند.
نمونه کاربرد سنتی
در ساخت چارچوب در، قاب عکس، قرنیز، منبت‌کاری و کارهای ظریف چوبی، برای اینکه گوشه‌ها دقیق و زیبا به هم برسند،
از برش فارسی استفاده می‌کردند. این ابزار کار را سریع، دقیق و تکرارپذیر می‌کند.
نتیجه‌گیری
بنابراین نام این ابزار نه به دلیل ایرانی بودن ابزار، بلکه به خاطر کارکرد آن در ایجاد برش «فارسی»
یعنی همان برش زاویه‌دار دقیق در اتصالات نجاری است.
این نام‌گذاری کاملاً فنی و حرفه‌ای است و از فرهنگ
سنتی نجاری ایران وارد زبان ابزار شده.